14. Even bijpraten
Hi lieve jullie,
weer een week voorbij en zoals jullie weten ben ik inmiddels afgestemd in therapiegroep Blauw...
Ben op het moment alweer thuis voor het weekend en merk dat ik het moeilijk vind om mijn vader onder ogen te komen.
Ik vond het erg lastig en vervelend om mijn behandelplan met hem te moeten bespreken bij het afstemmingsgesprek en vind het naar dat hij nu allemaal dingen over mij weet.
Het geeft een soort van onveilig gevoel wat ik niet goed snap van mezelf, want mijn vader doet hartstikke z'n best voor me! Hij had zelfs mijn fiets nog helemaal naar de KP gebracht en kwam ook voor een gesprek van een half uurtje helemaal naar de instelling!
Ik haat mezelf voor het zo onaardig doen naar hem. Wanneer ik thuis ben probeer ik hem zo veel mogelijk te ontlopen en als hij wil praten sluit ik me af en ben ik erg kortaf.
Dat heeft hij echt niet verdiend, maar ik kan er niets aan doen lijkt wel…
Maar goed, misschien dan ook maar beter dat ik zondagavond alweer terug moet naar de kliniek al klinkt het heel raar als ik dat zo zeg... Wie wil er nou liever in een kliniek zijn dan thuis? Als ik echt kon kiezen zat ik natuurlijk ook niet in die kliniek, maar voor op de korte termijn is het mijn beste alternatief. Dan heeft mijn vader ook even geen last van me.
Trouwens, over de kliniek gesproken: er werd vrijdagmiddag bij de weekafsluiting verteld dat er zeer binnenkort een 'infodag' komt!
Dat betekent dat ik maximaal 4 mensen mag uitnodigen voor een soort van 'open dag' van de KP. Ik hoorde dat het de bedoeling is dat je bij de eerste keer je gezin uitnodigt maar omdat dat in mijn geval alleen mijn vader is, wil ik bij dezen ook jullie uitnodigen.
(Misschien ook vooral interessant voor jou Merel, aangezien je orthopedagogiek wilt studeren en het onderwerp van je profielwerkstuk te maken heeft met creatieve therapie.)
Het lijkt me in ieder geval leuk en fijn om jullie te kunnen laten zien wat we op de KP allemaal doen. Dat maakt het denk ik ook wat makkelijker om te praten over wat er allemaal gebeurt. Ik maak op zich best wat mee op een dag en hoe kort ik er ook nog maar zit, het voelt nu al alsof ik er al weken lang opgenomen ben geweest.
Ook voelt het wel eens alsof ik nu in een hele andere wereld leef dan jullie op het moment. Ik vind het ook erg jammer dat ik nu weinig mee krijg van hoe het met jullie gaat en wat jullie allemaal beleven.
Laat me in ieder geval maar weten als je zou willen komen, dan kan ik je naam vast doorgeven aan de staf.
Voor degenen van jullie die op bezoek waren bij de instelling waar ik kort zat voor een crisisopname; al kan ik me erg weinig herinneren van die periode, het is hier in ieder geval heel anders!
Ik mag hier bijvoorbeeld gewoon naar buiten zonder dat ik dat eerst hoef te vragen of ‘vrijheden’ moet hebben. Misschien ook maar beter dat ik die opname van toen maar half bewust heb meegemaakt, al was het niet fijn om nu wéér bang te zijn voor hoe zo’n kliniek er van binnen uitziet. Gelukkig is het me tot nu toe wel meegevallen. Het blijft gewoon een rare situatie dit...
Over een paar uur moet ik trouwens alweer terug. Om 21:30 uur vanavond begint de weekstart namelijk alweer. Naast dat ik liever daar ben dan thuis, vind ik het toch ook wel eng om weer terug te gaan.
Afgelopen vrijdag bij de kamercontrole bleek er namelijk wiet te zijn gevonden in een eenpersoonskamer van iemand.
Het was bij toeval, want er bleek lekkage te zijn in die kamer en die jongere was afgelopen week niet aangekomen op de kliniek. Ziek thuis gebleven geloof ik. Nadat ze tevergeefs contact met hem hadden gezocht die week, besloten ze toch maar zijn kamer in te gaan om de lekkage te verhelpen omdat er op een gegeven moment een plasje water onder zijn deur vandaan kwam. Bij het oprapen van enkele natte kledingstukken van de grond vielen er enkele zakjes wiet uit. Het was ook echt in de kamer naast de onze…
Vervolgens besloot de staf alle kamers grondig te doorzoeken (ook in kledingkasten en koffers e.d.), waarbij er in onze kamer(!) een aantal lege flessen drank waren gevonden in de hoge kast boven de wastafel.
Voor de duidelijkheid: ik wist daar echt niets vanaf!!!
Maar dat is dus de reden dat ik het ook best spannend vind om terug te gaan vanavond. Ik weet alleen dat de PSM aanstaande dinsdag gereserveerd zal zijn om het over dit voorval te hebben. Dit werd medegedeeld in de weekafsluiting, net als dat werd verteld dat de jongen in de kamer naast ons nu geschorst is van de behandeling voor een week om na te denken. Ook moet hij een motivatiebrief schrijven waarom hij vindt dat hij terug mag komen, wat de redenen zijn dat hij de behandeling wil afmaken en hoe hij dat wil gaan doen.
Dat wordt dan in de PB besproken en dan mag hij volgende week wel of niet terugkomen.
Best heftig allemaal.
Omdat er bij ons op de kamer dus lege drankflessen zijn gevonden, ben ik er erg onzeker over wat er nu met ons gaat gebeuren. Ik hoop maar dat ze geloven dat ik er niets mee te maken had, maar ik hoop ook dat mijn kamergenotes in niet al te veel problemen zijn...
Goed. Dit moest ik even kwijt.
Toch wel lastig dat ik in de kliniek niet echt met iemand durf te praten over dit soort dingen. Tot nu toe heb ik wel goed contact met een jongen uit mijn leefgroep en mijn twee kamergenotes, maar ik vind het nog wel lastig om hen te vertrouwen op de één of andere manier. Weet nog niet hoe dat komt.
Morgen trouwens een intakegesprek bij de school naast de kliniek. Ook spannend.
Nou, fijne week allemaal en hopelijk tot snel!
Veel liefs ♥,
Roos